WIEŚ w XVI w. była w posiadaniu Hlebowiczów, a następnie Wiesiołowskich, a w 1 ćw. w. XVII Krzysztofa Wisiołowskiego, marszałka wielkiego litewskiego i jego żony Aleksandry z Sobieskich, po których odziedziczyli ją Chaleccy. W końcu w. XVII przeszła w ręce Stanisława Lewickiego podstolego podlaskiego, od którego w 1712 r. kupił ją Wiktoryn Kuczyński podkomorzy drohicki. Po 1888 przechodzi w ręce Ostrowskich, których własnością do 1945.
DAWNY ZESPÓŁ PAŁACOWY złożony jest z pałacu, dwóch oficyn ustawionych do niego pod kątem prostym po przeciwległych stronach podjazdu oraz dwóch łączących je z korpusem głównym galerii, ponadto dziedzińca gospodarczego, kaplicy, studni oraz parku.
Późnoklasycystyczny PAŁAC zbudowano w 2 ćw. XIX w. wg projektu arch. Franciszka Jaszczołda dla Kuczyńskich, w miejscu poprzedniego dworu wzniesionego w 1734 r. dla Wiktoryna Kuczyńskiego podkomorzego drohickiego. Galerie łączące pałac z oficynami zbudowane zostały po poł. XIX w. Przekształcenia i dekoracja wnętrz, wystrój elewacji, rekonstrukcja kolumn portyku pochodzi z lat 1930-40. Jest to piętrowa budowla na planie prostokąta, z ryzalitami po środku: frontowym mieszczącym portyk oraz ogrodowym trójbocznym. W piwnicach sklepienie jest kolebkowe i posiada stropy belkowe. Układ wnętrz przyziemia został zmieniony: w części wsch. Jest trzytraktowy, w zach. dwutraktowy, z korytarzem pośrodku. Na osi znajduje się sień prostokątna, a za nią ośmioboczny salon występujący w ryzalicie. Sień dwukondygnacjowa ukształtowana w charakterze neobarokowym 1930-40, ze stropem belkowym, kominem okapowym, boazerią z herbem Rawicz Ostrowskich, oraz klatką schodową wiodącą na nadwieszoną balkonowo galerię, na której dwa kominki. W salonie neorokokowe sztukaterie na suficie oraz kartusz z herbem Ślepowron Kuczyńskich w. XX. W ścianie pd. salonu dwie wnęki, w jednej znajduje się okrągły piec ok. poł. w. XIX. W pomieszczeniu przyległym od wsch. do salonu na ścianach oraz drewnianych ościeżach przejścia wykonano polichromie o charakterze klasycystycznym z 2 ćw. w. XIX. Na piętrze układ pomieszczeń jest dwutraktowy z korytarzem pośrodku, na osi mieści się okrągły salon. Narożnik pn-wsch. Zajmuje dawna kaplica z dekoracją neoromańską z XX w. Od frontu w opilastrowanym ryzalicie zwieńczonym trójkątnym frontonem umieszczono wgłębny, piętrowy portyk flankowany dwiema kolumnami jońskimi, z kartuszem w tympanonie, z herbem Rawicz. Skrajne osie elewacji ogrodowej ukształtowane są jako płytkie ryzality. Czterospadowy, niski, dach pokryto blachą.
Murowane, tynkowane OFICYNY wzniesiono w 2 ćw. XIX w. Posiadają rzut prostokąta. Pomieszczenie jest jednotraktowe z korytarzem. Ściany ożywiają lizeny. Czterospadowe, dachy pokryto dachówką.
GALERIE o charakterze neorenesansowym wzniesiono po poł. XIX w. Przebudowano XX w. Są murowane, tynkowane, o ścianach ożywionych pilastrami. Zach. zostały częściowo rozebrane, wsch. posiadają ślady zamurowanych arkad.
Czworoboczny, otoczony murem z cegły, tynkowanym, ożywionym podziałem ramowym DZIEDZINIEC GOSPODARCZY założono w 1 poł. XIX w. Od wsch. zamknięty jest ścianą zach. oficyny pałacowej. Posiada dwie bramy od pd. i pn. Nad bramą pd. wzniesiono nastawę z figurą św. Floriana z blachy z XIX w.
Murowaną z cegły, tynkowaną KAPLICĘ wzniesiono ok. 1840 jako oranżerię zapewne wg projektu arch. Franciszka Jaszczołda. Usytuowana jest ona na pn.-zach. od pałacu. Posiada rzut prostokąta. Elewacje podzielone ramowo, zwieńczone są szczytem neogotyckim. Pierwotnie w elewacji szczytowej od frontu znajdowała się szeroka brama w formie półkolistej arkady. Dwuspadowy dach pokryto papą.
Zachował się barokowo-ludowy krucyfiks z XVIII w., kielich gładki z XVIII w. z puncą Bunda, tacka ołowiana z 2 poł. XVIII w. z puncą nierozwiązaną, dzwonek mosiężny z fabryki G.A. Kuczyńskiego z 1 poł. XIX w., ornat o bokach z tkaniny z XVIII w., makata z tkanin i koronek z XVIII w.
Neogotycką murowana z cegły, tynkowaną STUDNIĘ w formie kapliczki zbudowano z 2 ćw. XIX w. zapewne wg projektu arch. Franciszka Jaszczołda. Usytuowana jest ona na pn.-zach. od kaplicy. Czworoboczna konstrukcja posiada oszkarpowane naroża, zwieńczone pinaklami. Blaszany dach zwieńczono obeliskiem, z rzeźbą z piaskowca św. Jana Nepomucena 1 poł. XIX w., We wnętrzu znajduje się studnia z kamiennym ocembrowaniem, stanowiąca ujęcie źródła.
Zachowały się RESZTY PARKU z 1 poł. XIX w., od strony wsch. łączącego się z lasem. Park z tarasami i prześwitem położony jest na osi pałacu od pn. W przedłużeniu osi kaplicy na pn. wznosi się skarpa ziemna obmurowana i wzmocniona szkarpami ceglanymi, być może pozostałość umocnień usytuowanego tu pierwotnego dworu. Od wsch. Biegnie równoległy do niej szpaler lipowy, od zach. zaś fosa, do której spływa strumień ze studni.
OGRODZENIE otaczające założenie pałacowe od pd. i zach. pochodzi z 2 ćw. XIX w. oraz z XX w. Jest ono murowane i tynkowane, od zach. neogotyckie, częściowo łączące się z zach. murem dziedzińca gospodarczego, od pd. neobarokowe z bramami oraz kordegardą z XX w.
Drewnianą, o konstrukcji zrębowej, tynkowana DAWNA KARCZMA na rzucie wydłużonego prostokąta zbudowana została w początku XIX w. Usytuowano ją na zach. od zespołu pałacowego. Została przebudowana w 1927 roku. Od frontu posiada długi wgłębny portyk z podcieniem na drewnianych słupach. Czterospadowy, wysoki, dach pokryto blachą i papą.
Zachowały się dwie KAPLICZKI PRZYDROŻNE. Pierwszą na rzucie sześcioboku zbudowano ok. poł. XIX w. Jest ona murowana z cegły i tynkowana, otoczona kamiennym murem. Posiada daszek sześciopołaciowy, kryty blachą, ołtarzyk oraz obraz Ukrzyżowania z ok. poł. XIX w. Druga jest słupowa, z krzyżem i datą 1853.
