Klasycystyczny, murowany z cegły, tynkowany DAWNY DWÓR parterowy z piętrową częścią środkową, zbudowano dla Woronieckich w. XVIII/XIX. Został zdewastowany po 1945 r. i zabezpieczony i częściowo restaurowany w latach 1958-60. Jest podpiwniczony, na rzucie prostokąta, dziewięcioosiowy z portykiem od frontu i ryzalitem od tyłu. Wnętrza posiadają dwutraktowy układ z sienią pośrodku i klatką schodową, za którą znajduje się salon o ściętych narożnikach. Portyk o dwóch parach kolumn toskańskich w wielkim porządku, wieńczy trójkątny fronton z okulusem, wejście zamknięte jest półkoliście w obramieniu, nad nim przebito okno. Ryzalit jest boniowany na narożach, w przyziemiu przebito wejście trójprzęsłowe typu serliany, w górnej kondygnacji mieści się porte-fentre z pilastrami toskańskimi po bokach, w zwieńczeniu ryzalitu umieszczono attykę przerywaną trójkątnym frontonem z okulusem. Skrajne osie elewacji ujmują boniowane pilastry. Dach jest czterospadowy, kryty gontem. Wokół dworu zachowały się pozostałości parku krajobrazowego z XIX w. z wielkim stawem od pd.
